Najważniejszym kryterium decydującym o możliwości podłączenia instalacji fotowoltaicznej do sieci elektroenergetycznej jest jej wielkość.
Mikroinstalacje najczęściej pracują na niskim napięciu (220/380 V) i nocy nie większej niż 50 kW, wtedy takie instalacje zaliczane są do instalacji prosumenckich. Produkowana przez nie energia elektryczna może być zużyta bezpośrednio przez wytwórcę energii i/lub przez sąsiednie budynki – bardzo rzadko wymaga przesyłu energii elektrycznej na dłuższe odległości (w szczególności na obszarach silnie zurbanizowanych).
Mikroinstalacje najczęściej powstają na istniejących obiektach (budynki mieszkalne, hale produkcyjne) i w takich przypadkach w zależności od stanu istniejącego złącza kablowego, rozdzielnicy licznikowej, korytek kablowych, czy tablic bezpiecznikowych może wystąpić konieczność ich modernizacji lub dopasowania do wymagań planowanej instalacji fotowoltaicznej. Podłączenie mikroinstalacji do sieci wymaga od inwestora dostarczenia dokumentacji instalacji obejmującej co najmniej:
1. Certyfikat sprzętu spełniający wymagania NC RFG wydawany przez upoważniony podmiot certyfikujący lub sprawozdanie z testu zgodności realizowanego w trybie uproszczonym (niektóre firmy energetyczne dopuszczają przedstawienia deklaracji producenta o spełnieniu wymagań NC Rfg).
2. Specyfikacja techniczna/karty katalogowe urządzeń wytwórczych i przekształtnikowych (inwerterów).
3. Schemat instalacji elektrycznej obiektu przedstawiający sposób podłączenia mikroinstalacji (układ połączeń powinien zawierać układ pomiarowy energii elektrycznej wytworzonej w mikroinstalacji zgodny z wymaganiami).
Osoba montująca i zgłaszająca instalację fotowoltaiczną musi posiadać uprawnienia do montażu instalacji fotowoltaicznych (uprawnienia UDT oraz uprawnienia SEP, E).
Miniinstalacje (moc powyżej 50kW) mogą również pracować na niskim napięciu, przy czym wraz ze wzrostem mocy może wystąpić konieczność transformacji na średnie napięcie (od 1 do 60 kV, najczęściej 15 kV). Zwykle energię przesyła się w sieci energetycznej sieci energetycznej na dalekie odległości na średnim lub na wysokim napięciu, z uwagi na minimalizację strat energii – konieczność transformacji występuje w przypadku braku możliwości zużycia jej w miejscu wytworzenia. Mikroinstalacje o mocy powyżej 50kW wymagają uzyskania warunków przyłączenia wystawionych przez przedsiębiorstwo energetyczne (definiują napięcie na jakim musi być wpięta elektrownia do sieci energetycznej oraz ewentualnie miejsce wpięcia). W przypadku montażu elektrowni fotowoltaicznej na gruncie, wtedy musi on mieć klasę niższą niż 3 (od klasy 4 można montować instalacje fotowoltaicznej bez konieczności uzyskania zgód z instytucji zewnętrznych).
Podczas przyłączenia instalacji fotowoltaicznej do sieci energetycznej może się pojawić konieczność wykonania układu pomiarowo-rozliczeniowego zarówno na napięciu niskim, jak również na średnim (rozliczenie ilości wyprodukowanej energii elektrycznej większość zakładem energetycznym).
Jednocześnie większość instalacji fotowoltaicznych posiada potrzeby własne, w związku z czym niezbędne jest wykonanie zasilania potrzeb własnych (zasilanie ogrzewania pomieszczeń roboczych, instalacji oświetlenia, systemu monitoringu i nadzoru oraz gniazd odbiorników 1 fazowych).
W przypadku lokalizacji instalacji fotowoltaicznej w miejscach zlokalizowanych w dużej odległości od istniejącej infrastruktury energetycznej (Rozdzielczego Punktu Zasilania RPZ, Głównych Punktów Zasilania GPZ lub stacji transformatorowej SN/nn) może wystąpić konieczność budowy brakującej linii energetycznej i/lub stacji transformatorowej. W takim przypadku koszt wykonania instalacji fotowolotaicznej może znacząco wzrosnąć, co może wpłynąć na niską rentowność takiego projektu.
Decyzję o warunkach podłączenia planowanej instalacji fotowoltaicznej podejmuje operator sieci energetycznej biorąc pod uwagę wiele elementów (m.in. związanych ze stanem oraz planami rozwoju sieci elektroenergetycznej, czy lokalizacją przyszłych odbiorców energii elektrycznej).
Przy dużych instalacjach fotowoltaicznych (moc powyżej 1 MWp) olbrzymie znaczenie na możliwość podłączenia nowych instalacji ma stan sieci energetycznej, odległości od odbiorców (rozpływ mocy), struktura zapotrzebowania w energię elektryczną oraz obecność linii przesyłowej średniego lub wysokiego napięcia w pobliżu miejsca planowanej instalacji fotowoltaicznej. Dodatkowo z powodu zapewnienia stabilności sieci energetycznej operatorzy dużych instalacji fotowoltaicznych muszą przedstawić przewidywany bilans produkcji energii elektrycznej (jest on szczególnie istotny w przypadku tzw niestabilnych źródeł energii elektrycznej).
Nowelizacja prawa energetycznego gwarantuje mikroinstalacjom fotowoltaicznym (instalacje prosumenckie) bezpłatne przyłączenie do sieci energetycznej oraz minimalizację niezbędnych dokumentów (budowa może zostać zrealizowana w oparciu o zgłoszenie robót i tym samym nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę).
Jednocześnie w ramach przyłączenia firma energetyczna bezpłatnie dostarcza licznik dwukierunkowy, niezbędny do podłączenia i rozliczania pracy instalacji fotowoltaicznej (czasami wystarcza tylko przeprogramowania istniejące licznika energii elektrycznej). Przyłączenie instalacji fotowoltaicznej wymaga również od prosumenta podpisania umowy z firmą energetyczną na rozliczenie produkcji/zużycia energii elektrycznej (zwykle okres rozliczeniowy wynosi 6 lub 12 miesięcy).
W przypadku instalacji większych inwestor zwykle ponosi większość kosztów przyłączenia (wykonanie transformatora, linii elektroenergetycznej, przyłącza), a ponadto najczęściej w takim przypadku występuje również konieczność uzyskania pozwolenia na budowę.
W przypadku większych instalacji fotowoltaicznych, wymagających uzyskania warunków przyłączenia do sieci, może zostać udzielona odmowa przyłączenia do sieci przez OSD (Operatora Systemu Dystrybucyjnego) z różnych powodów, z których najważniejsze obejmują:
* brak możliwości spełnienia kryterium zapasu mocy na węźle WN/SN,
* brak technicznych możliwości odbioru wygenerowanej energii elektrycznej przez źródło,
* wpływ pracy źródła na sieć (na podstawie przeprowadzonej ekspertyzy),
* niespełnienie kryterium dopuszczalnych zmian napięcia.
Dodatkowym warunkiem dla instalacji fotowoltaicznych o mocy powyżej 50 kW występuje konieczność udostępnienia jej do zarządzania przez oprogramowanie SCADA operatorów systemu energetycznego.
Podczas realizacji inwestycji fotowoltaicznych ważne jest również uwzględnienie wymagań wynikających z przepisów prawnych, które można znaleźć tutaj : Podstawy prawne budowy instalacji fotowoltaicznych
